Happy Birthday!
Door: HannahinBeijing
Blijf op de hoogte en volg Hannah
16 November 2011 | China, Beijing
weer een berichtje vanuit het verre Beijing. Ik ben stiekem een beetje lui en heb niet altijd zo'n zin om weer een verslag te schrijven, maar omdat mama en papa zeiden dat iedereen zo nieuwsgierig is, en Josephine er maar om blijft zeuren dan toch weer een stuk.
Ik zal beginnen waar ik vorige keer eindigde, het weekend naar Shanhaiguan. Christine en ik hebben een ontzettend fijn weekend gehad. Zaterdagochtend stapten we in de trein die ons in 3,5 uur naar Shanhaiguan zou brengen(en dat voor zo'n 5 euro!). De tijd was zo om, er was genoeg te zien en genoeg te praten. We zaten op keiharde banken in een vieze coupé vol met slapende, pratende, etende (bij alles wat opengemaakt werd kreeg iedereen in de omgeving wat aangeboden) en (bier) drinkende Chinezen, oh en een kikker. Het was heel gezellig, en omdat Christine zo goed Chinees spreekt hebben we ook wat zitten kletsen met wat mensen in de trein, en hebben we ook mijn Chinese naam besproken. Omdat veel Chinezen mijn naam niet zo goed kunnen uitspreken (en als je het een met de verkeerde toon zegt betekent 'han' zweet)is het handig om er eentje te hebben. Het is 'Anna' geworden, met tonemarks natuurlijk. ter verduidelijking heb ik het in pinyin en karakters opgeschreven en een foto gemaakt. Eerst vond ik het jammer dat de H's die ik nou juist zo mooi vind verdwenen, maar de betekenis van de naam maakt veel goed. An betekent namelijk vrede/rust, en in de karakters zit twee keer het teken voor vrouw.
Eenmaal aangekomen in Shanhaiguan zijn we op zoek gegaan naar een hotel, die hadden we al snel gevonden, voor 300 yuan (iets meer dan 30 euro) voor een tweepersoonskamer. Daarna zijn we meteen het centrum binnen de oude stadsmuren ingegaan. Daar was niet zoveel aan, omdat alle winkeltjes gesloten waren vanwege het seizoen. Wel zijn we de muur opgegaan, dat niet alleen de stadsmuur bleek te zijn, maar gewoon een deel van de grote muur, die rechtstreeks vanuit het begin aan zee komt, en waar bij 'de slag om Shanhaiguan' de Mantsjoeren een van hun eerste overwinningen behaalden (de Mantsjoeren eindigden de Ming-dynastie en stichtten daarna de laatste dynastie in China, de Qing-dynastie).
Toen we van de muur kwamen zijn we uitgebreid gaan dineren voor 15 yuan de man. Omdat we vroeg klaar waren met eten leek het ons leuk om nog ergens wat te gaan drinken, maar zoals het een echt Chinees dorp betaamt was er geen café of bar te vinden, alleen een heel groot KTV gebouw (karaoke) wat met z'n tweeën niet heel erg leuk is. We zijn naar de hotelkamer gegaan en zijn op zender nummer 89 blijven steken waar 'About Schmidt' zonder nasynchronisatie te zien was.
Zondagochtend zijn we vroeg naar Laolongtou (old dragon's head) gegaan. We hadden alleen de ochtend, want om half 12 zou onze trein alweer vertrekken. De trein was deze keer een hogesnelheidslijn (kostte ook dubbel zoveel als op de heenreis), maar het zat een stuk relaxter.
Het weer was prachtig, en op twee andere Chinese toeristen na, waren we de enigen, het voordeel van de winter (mama en Annette, bereid jullie voor op een lege muur!). Ik heb dit keer trouwens wél foto's gemaakt, dus geniet ervan.
Maandagochtend begon ik mijn les met een nieuwe lerares, Eileen. Even wennen, ze was wat verlegen, en vroeg zelfs toestemming om haar kop thee uit de keuken te pakken en of we even een 'free talk' mochten houden. De lessen zijn erg leuk, en ook moeilijk, ik leer elke dag rond de 25 nieuwe karakters en heb echte dictees. Ook oefenen we heel hard op de uitspraak, die als iets beter gaat.
Maandag kwam ook Sabine, een Duitse vrouw met een travelagency voor China aan. Ze doet heel veel met Easyou en logeerde bij ons in huis. De week dat ze er was heb ik veel met haar en Christine gedaan. Ook heeft Christine me voorgesteld aan een ander Duits meisje, Elisa, die met haar vriendje mee is die hier werkt. Zelf werkt ze een keer in de week in het National Museum als conservator, hierover later meer. Het vriendje van Elisa heeft ook een Nederlandse collega in Beijing, Wouter, door via ik via sms al ben uitgenodigd om eens een biertje mee te gaan drinken.
Afgelopen donderdag was één van de meest bijzondere dagen tot nu toe. Sabine heeft afgelopen week ook wat lessen gevolgd bij Jerry, en donderdag na de les werd ze opgehaald door Gu Hongmei, een oudere vrouw die de zus is van de voormalige gastvader van Sabine, 5 jaar geleden. Gu was engelse lerares, en sprak het ook een beetje (de meeste Chinezen hebben jarenlang engelse les gehad op school, maar kunnen het alleen lezen en kennen de regeltjes, spreken leren ze niet, omdat de leraar dat meestal ook niet kan). Gu en Sabine nodigden me uit om de middag met hen mee te gaan. We zijn eerst ergens gaan lunchen, vegetarisch, want Gu is Boeddhist en daarna nam ze ons mee naar een boeddhistische winkel en tempel, waar ik een hanger cadeau kreeg en we mee mochten kijken met het gebed. Hierna zijn we naar een andere tempel gegaan, waar Gu een monnik kende. Na een telefoontje (alle monniken hebben tegenwoordig mobieltjes) mochten we aan de zijkant van het complex ergens naar binnen, en daar kwamen we in een klein kamertje van de monnik. Daar zat al een politieagent en ook wij mochten aanschuiven voor een praatje. Al gauw begon er een gebed in de tempel en hebben wij 1,5 uur staan wachten tot het was afgelopen, omdat Gu de monnik had uitgenodigd om met ons uit eten te gaan. Ondertussen hebben we wat gratis boeken meegepakt en gekletst met andere mensen in de tempel. Ook werd ik op de foto gevraagd door een meneer die me daarna uitnodigde om iets met hem te gaan drinken. Wat ik beleefd heb afgeslagen.
Na het gebed kwam de monnik echt naar ons toe en stelde voor om naar een goed restaurant dat ook bekend was onder monniken te gaan. Met de metro. Kun je het je voorstellen wat een gek gezicht dat moet zijn geweest? Twee europese jonge dames, een chinese vrouw en een boeddhistische monnik (met zo'n oranje gewaad en kaalgeschoren hoofd) samen over straat en in de metro. Het restaurant was iets ander dan verwacht, heel modern en groot, met aan een tafel achter ons een grote groep schreeuwende en bier drinkende Chinezen.
Maar toen moest het voor mij gekste van de avond nog komen. Tijdens het eten begon de monnik (via Gu, hij sprak geen Engels) over een droom die hij de nacht ervoor had gehad. Hij vertelde over een leraar die hij op de basisschool had gehad en die in 1991 was overleden. De leraar was in zijn droom verschenen en vertelde dat hij was herboren/gereïncarneerd als een jong meisje. Ik dus. Dit soort verhalen hoor je af en toe, maar het kwam nu wel heel dicht bij, en ik schrok er behoorlijk van en toen ze me vroegen of de monnik me bekend voorkwam toen ik hem voor het eerst zag en of ik wel eens over China had gedroomd toen ik klein was, had ik geen idee wat ik moest antwoorden.
Nu was de monnik er niet helemaal zeker van, en hij gaat misschien naar een hogere Lama om te informeren over mijn geboortedatum en tijd.
Na het eten hebben we de monnik thuisgebracht, hij moest de gong slaan. Daarna zijn we naar Gu's appartement gegaan en heeft ze ons meer verteld over het buddhisme en haar nieuwe tibetaanse meester die ze gevonden heeft. Na een kop thee en het uitwisselen van telefoonnummers zijn Sabine en ik met de taxi naar huis gegaan.
Nu nog wat meer over Elisa, zoals ik al zei werkt ze als conservator in het National Museum. Om precies te zijn werkt ze bij een Duitse tentoonstelling over de verlichting, waar ze elk schilderij, jurk, of bureau controleert op veranderingen en moet zorgen dat de temperatuur en vochtigheid stabiel zijn etc. Vrijdagmiddag zijn Christine, Sabine en ik met haar naar de tentoonstelling geweest en heeft ze ons rondgeleid en verteld over de kunst en haar werk, heel erg leuk. Helaas hebben Sabine en ik het niet helemaal kunnen zien, omdat we zouden gaan eten in het 'farmhouse' van Julia's ouders, maar ik ga binnenkort weer terug.
Dat farmhouse, 40 minuten rijden, was bijzonder om te zien. We zaten in de 'eetkamer' een klein kamertje met twee gammele tafeltjes en wat kapotte bureaustoelen om op te zitten. Één klein fel lampje en geen verwarming, dus moest iedereen zijn jas aanhouden. Lijkt heel ongezellig (is het ook een beetje), maar zo ziet het er in heel veel huizen uit buiten de stad. Ze hadden ook een grote tuin met ganzen en heel veel groenten. Dit jaar hebben ze 260 Chinese kolen geoogst, en er gingen er 30 met ons mee in de auto om uit te delen aan vrienden in de stad. 1 kilo kool voor 2 yuan!
Het weekend heb ik niet zoveel gedaan, zaterdag een beetje gewinkeld en zondag huiswerk gemaakt en mijn badkamer uitgebreid schoongemaakt. Het leverde heel veel gekke blikken op toen ik met emmer, dweil, en nieuwe wcborstel uit de supermarkt kwam en naar huis liep. En maandag had ik verschrikkelijke spierpijn in mijn rug.
Maandag was de eerste echte mindere dag. Ik vertel natuurlijk steeds over alle leuke dingen, en ondanks dat ik thuis wel mis had ik nog niet echt heimwee gehad, maar het was mijn eerste dag als enige student op Easyou en vanaf het moment ik maandagmiddag na school op een leuke plek met biologische lekkere broodjes huiswerk ging maken, ging het was minder. Het was ontzettend koud (de kachels doen het sinds gisteren) en het wilde allemaal niet meewerken. Nadat ik naar de Starbucks om de hoek verhuisd was, begon ik me steeds minder lekker te voelen (hoofdpijn, duizelig) en toen er ook nog ineens toen ik van mijn computer opkeek een man met mijn portemonnee in zijn handen stond (die het waarschijnlijk goed bedoelde, en aan wilde geven dat ik op moest passen ofzoiets, hij gaf hem in ieder geval gewoon terug met een heel Chinees verhaal waar ik niks van verstond, maar alles er nog in) was ik zo beroerd, ook van de schrik, dat ik zo snel mogelijk naar huis ben gegaan. Toen ik na ongeveer een uur thuis was was ik heel verdrietig, en na even huilen (dat ik dit vertel!) en vroeg naar bed was alles de volgende ochtend gelukkig weer helemaal oké.
Ik heb inmiddels wat truien gekocht om de kou te trotseren (hoewel ik hoor en lees dat het bij jullie nog veel kouder is), en heb vandaag bij de Starbucks bij mij om de hoek een Nederlands meisje ontmoet dat vlakbij woont en au pair is. We hebben afgesproken om morgen samen wat te gaan drinken. Hoef ik de komende weken dus niet alleenig en koud door te gaan!
Misschien leuk om ten slotte te vertellen over mijn hostfamily, er zouden vanavond twee vriendinnen van Julia komen eten, maar één van de twee had onverwacht een jarige kennis over vanuit Shanghai. Julia had ter ere van de verjaardag een lekkere taart besteld, maar de jarige job had geen zin om te komen en de vriendinnen hebben met tegenzin afgezegd. De (chocolade)taart werd wel bij ons thuis afgeleverd en die hebben we met z'n drieeën al 'Happy Birthday' zingend opgegeten, zie foto.
Heel veel liefs en kusjes, Hannah
Ik zal beginnen waar ik vorige keer eindigde, het weekend naar Shanhaiguan. Christine en ik hebben een ontzettend fijn weekend gehad. Zaterdagochtend stapten we in de trein die ons in 3,5 uur naar Shanhaiguan zou brengen(en dat voor zo'n 5 euro!). De tijd was zo om, er was genoeg te zien en genoeg te praten. We zaten op keiharde banken in een vieze coupé vol met slapende, pratende, etende (bij alles wat opengemaakt werd kreeg iedereen in de omgeving wat aangeboden) en (bier) drinkende Chinezen, oh en een kikker. Het was heel gezellig, en omdat Christine zo goed Chinees spreekt hebben we ook wat zitten kletsen met wat mensen in de trein, en hebben we ook mijn Chinese naam besproken. Omdat veel Chinezen mijn naam niet zo goed kunnen uitspreken (en als je het een met de verkeerde toon zegt betekent 'han' zweet)is het handig om er eentje te hebben. Het is 'Anna' geworden, met tonemarks natuurlijk. ter verduidelijking heb ik het in pinyin en karakters opgeschreven en een foto gemaakt. Eerst vond ik het jammer dat de H's die ik nou juist zo mooi vind verdwenen, maar de betekenis van de naam maakt veel goed. An betekent namelijk vrede/rust, en in de karakters zit twee keer het teken voor vrouw.
Eenmaal aangekomen in Shanhaiguan zijn we op zoek gegaan naar een hotel, die hadden we al snel gevonden, voor 300 yuan (iets meer dan 30 euro) voor een tweepersoonskamer. Daarna zijn we meteen het centrum binnen de oude stadsmuren ingegaan. Daar was niet zoveel aan, omdat alle winkeltjes gesloten waren vanwege het seizoen. Wel zijn we de muur opgegaan, dat niet alleen de stadsmuur bleek te zijn, maar gewoon een deel van de grote muur, die rechtstreeks vanuit het begin aan zee komt, en waar bij 'de slag om Shanhaiguan' de Mantsjoeren een van hun eerste overwinningen behaalden (de Mantsjoeren eindigden de Ming-dynastie en stichtten daarna de laatste dynastie in China, de Qing-dynastie).
Toen we van de muur kwamen zijn we uitgebreid gaan dineren voor 15 yuan de man. Omdat we vroeg klaar waren met eten leek het ons leuk om nog ergens wat te gaan drinken, maar zoals het een echt Chinees dorp betaamt was er geen café of bar te vinden, alleen een heel groot KTV gebouw (karaoke) wat met z'n tweeën niet heel erg leuk is. We zijn naar de hotelkamer gegaan en zijn op zender nummer 89 blijven steken waar 'About Schmidt' zonder nasynchronisatie te zien was.
Zondagochtend zijn we vroeg naar Laolongtou (old dragon's head) gegaan. We hadden alleen de ochtend, want om half 12 zou onze trein alweer vertrekken. De trein was deze keer een hogesnelheidslijn (kostte ook dubbel zoveel als op de heenreis), maar het zat een stuk relaxter.
Het weer was prachtig, en op twee andere Chinese toeristen na, waren we de enigen, het voordeel van de winter (mama en Annette, bereid jullie voor op een lege muur!). Ik heb dit keer trouwens wél foto's gemaakt, dus geniet ervan.
Maandagochtend begon ik mijn les met een nieuwe lerares, Eileen. Even wennen, ze was wat verlegen, en vroeg zelfs toestemming om haar kop thee uit de keuken te pakken en of we even een 'free talk' mochten houden. De lessen zijn erg leuk, en ook moeilijk, ik leer elke dag rond de 25 nieuwe karakters en heb echte dictees. Ook oefenen we heel hard op de uitspraak, die als iets beter gaat.
Maandag kwam ook Sabine, een Duitse vrouw met een travelagency voor China aan. Ze doet heel veel met Easyou en logeerde bij ons in huis. De week dat ze er was heb ik veel met haar en Christine gedaan. Ook heeft Christine me voorgesteld aan een ander Duits meisje, Elisa, die met haar vriendje mee is die hier werkt. Zelf werkt ze een keer in de week in het National Museum als conservator, hierover later meer. Het vriendje van Elisa heeft ook een Nederlandse collega in Beijing, Wouter, door via ik via sms al ben uitgenodigd om eens een biertje mee te gaan drinken.
Afgelopen donderdag was één van de meest bijzondere dagen tot nu toe. Sabine heeft afgelopen week ook wat lessen gevolgd bij Jerry, en donderdag na de les werd ze opgehaald door Gu Hongmei, een oudere vrouw die de zus is van de voormalige gastvader van Sabine, 5 jaar geleden. Gu was engelse lerares, en sprak het ook een beetje (de meeste Chinezen hebben jarenlang engelse les gehad op school, maar kunnen het alleen lezen en kennen de regeltjes, spreken leren ze niet, omdat de leraar dat meestal ook niet kan). Gu en Sabine nodigden me uit om de middag met hen mee te gaan. We zijn eerst ergens gaan lunchen, vegetarisch, want Gu is Boeddhist en daarna nam ze ons mee naar een boeddhistische winkel en tempel, waar ik een hanger cadeau kreeg en we mee mochten kijken met het gebed. Hierna zijn we naar een andere tempel gegaan, waar Gu een monnik kende. Na een telefoontje (alle monniken hebben tegenwoordig mobieltjes) mochten we aan de zijkant van het complex ergens naar binnen, en daar kwamen we in een klein kamertje van de monnik. Daar zat al een politieagent en ook wij mochten aanschuiven voor een praatje. Al gauw begon er een gebed in de tempel en hebben wij 1,5 uur staan wachten tot het was afgelopen, omdat Gu de monnik had uitgenodigd om met ons uit eten te gaan. Ondertussen hebben we wat gratis boeken meegepakt en gekletst met andere mensen in de tempel. Ook werd ik op de foto gevraagd door een meneer die me daarna uitnodigde om iets met hem te gaan drinken. Wat ik beleefd heb afgeslagen.
Na het gebed kwam de monnik echt naar ons toe en stelde voor om naar een goed restaurant dat ook bekend was onder monniken te gaan. Met de metro. Kun je het je voorstellen wat een gek gezicht dat moet zijn geweest? Twee europese jonge dames, een chinese vrouw en een boeddhistische monnik (met zo'n oranje gewaad en kaalgeschoren hoofd) samen over straat en in de metro. Het restaurant was iets ander dan verwacht, heel modern en groot, met aan een tafel achter ons een grote groep schreeuwende en bier drinkende Chinezen.
Maar toen moest het voor mij gekste van de avond nog komen. Tijdens het eten begon de monnik (via Gu, hij sprak geen Engels) over een droom die hij de nacht ervoor had gehad. Hij vertelde over een leraar die hij op de basisschool had gehad en die in 1991 was overleden. De leraar was in zijn droom verschenen en vertelde dat hij was herboren/gereïncarneerd als een jong meisje. Ik dus. Dit soort verhalen hoor je af en toe, maar het kwam nu wel heel dicht bij, en ik schrok er behoorlijk van en toen ze me vroegen of de monnik me bekend voorkwam toen ik hem voor het eerst zag en of ik wel eens over China had gedroomd toen ik klein was, had ik geen idee wat ik moest antwoorden.
Nu was de monnik er niet helemaal zeker van, en hij gaat misschien naar een hogere Lama om te informeren over mijn geboortedatum en tijd.
Na het eten hebben we de monnik thuisgebracht, hij moest de gong slaan. Daarna zijn we naar Gu's appartement gegaan en heeft ze ons meer verteld over het buddhisme en haar nieuwe tibetaanse meester die ze gevonden heeft. Na een kop thee en het uitwisselen van telefoonnummers zijn Sabine en ik met de taxi naar huis gegaan.
Nu nog wat meer over Elisa, zoals ik al zei werkt ze als conservator in het National Museum. Om precies te zijn werkt ze bij een Duitse tentoonstelling over de verlichting, waar ze elk schilderij, jurk, of bureau controleert op veranderingen en moet zorgen dat de temperatuur en vochtigheid stabiel zijn etc. Vrijdagmiddag zijn Christine, Sabine en ik met haar naar de tentoonstelling geweest en heeft ze ons rondgeleid en verteld over de kunst en haar werk, heel erg leuk. Helaas hebben Sabine en ik het niet helemaal kunnen zien, omdat we zouden gaan eten in het 'farmhouse' van Julia's ouders, maar ik ga binnenkort weer terug.
Dat farmhouse, 40 minuten rijden, was bijzonder om te zien. We zaten in de 'eetkamer' een klein kamertje met twee gammele tafeltjes en wat kapotte bureaustoelen om op te zitten. Één klein fel lampje en geen verwarming, dus moest iedereen zijn jas aanhouden. Lijkt heel ongezellig (is het ook een beetje), maar zo ziet het er in heel veel huizen uit buiten de stad. Ze hadden ook een grote tuin met ganzen en heel veel groenten. Dit jaar hebben ze 260 Chinese kolen geoogst, en er gingen er 30 met ons mee in de auto om uit te delen aan vrienden in de stad. 1 kilo kool voor 2 yuan!
Het weekend heb ik niet zoveel gedaan, zaterdag een beetje gewinkeld en zondag huiswerk gemaakt en mijn badkamer uitgebreid schoongemaakt. Het leverde heel veel gekke blikken op toen ik met emmer, dweil, en nieuwe wcborstel uit de supermarkt kwam en naar huis liep. En maandag had ik verschrikkelijke spierpijn in mijn rug.
Maandag was de eerste echte mindere dag. Ik vertel natuurlijk steeds over alle leuke dingen, en ondanks dat ik thuis wel mis had ik nog niet echt heimwee gehad, maar het was mijn eerste dag als enige student op Easyou en vanaf het moment ik maandagmiddag na school op een leuke plek met biologische lekkere broodjes huiswerk ging maken, ging het was minder. Het was ontzettend koud (de kachels doen het sinds gisteren) en het wilde allemaal niet meewerken. Nadat ik naar de Starbucks om de hoek verhuisd was, begon ik me steeds minder lekker te voelen (hoofdpijn, duizelig) en toen er ook nog ineens toen ik van mijn computer opkeek een man met mijn portemonnee in zijn handen stond (die het waarschijnlijk goed bedoelde, en aan wilde geven dat ik op moest passen ofzoiets, hij gaf hem in ieder geval gewoon terug met een heel Chinees verhaal waar ik niks van verstond, maar alles er nog in) was ik zo beroerd, ook van de schrik, dat ik zo snel mogelijk naar huis ben gegaan. Toen ik na ongeveer een uur thuis was was ik heel verdrietig, en na even huilen (dat ik dit vertel!) en vroeg naar bed was alles de volgende ochtend gelukkig weer helemaal oké.
Ik heb inmiddels wat truien gekocht om de kou te trotseren (hoewel ik hoor en lees dat het bij jullie nog veel kouder is), en heb vandaag bij de Starbucks bij mij om de hoek een Nederlands meisje ontmoet dat vlakbij woont en au pair is. We hebben afgesproken om morgen samen wat te gaan drinken. Hoef ik de komende weken dus niet alleenig en koud door te gaan!
Misschien leuk om ten slotte te vertellen over mijn hostfamily, er zouden vanavond twee vriendinnen van Julia komen eten, maar één van de twee had onverwacht een jarige kennis over vanuit Shanghai. Julia had ter ere van de verjaardag een lekkere taart besteld, maar de jarige job had geen zin om te komen en de vriendinnen hebben met tegenzin afgezegd. De (chocolade)taart werd wel bij ons thuis afgeleverd en die hebben we met z'n drieeën al 'Happy Birthday' zingend opgegeten, zie foto.
Heel veel liefs en kusjes, Hannah
-
16 November 2011 - 14:55
Nic:
Ben er stil van...en baal enorm dat ik niet meer "bij je" ben... -
16 November 2011 - 18:12
Berthe En Ralph:
Jeetje (H)anna(h), wat een verhalen!! Heerlijk om te lezen, zo geweldig dat je dit durft te doen allemaal!! Stiekem een beetje jaloers hoor... Geniet ervan, we wachten vol spanning op het volgende epistel... X van ons uit Amsterdam -
16 November 2011 - 21:43
MARLIES:
LIEVE Hannah, Het is wel een heel werk telkens zo'n verslag maar wat zul je daar later blij om zijn dat alles zo dichtbij blijft Wat een avonturen en belevenissen. De vervelende horen er ook bij en zijn ook goed om te delen. Wat super dat je toch weer snel contact krijgt en afspraken maakt om samen iets te doen. Hier is alles op een zware griepepidemie en heel veel startproblemen op de HS Leiden van Anna goed. Ze laten Anna aardig zwemmen er zijn al drie tentamens mislukt. 1 omdat ze de usb met het gemaakte tentamen kwijt waren geraakt (je moet het over doen), 1 omdat de software op de compu niet goed was (oh, we hadden het wel goed gezegd) en 1 omdat internet het niet deed (je moet het een andere keer overdoen). Echt heel shitty allemaal. Alles loopt mis. Anna is zwaar gedemotiveerd en heeft er eigenlijk geen trek meer in. Ze geeft het toch nog een kans maar als er weer van alles mis loopt geeft ze het op. Jan gaat lekker in de brugklas. Is weer voor de KNVB uitgenodigd en wacht op zijn selectie (of niet), Ruth vindt het ook veel fijner op haar nieuwe school. Heeft een vriendje die regelmatig langskomt en pakt haar school nu ook (eindelijk) op.
Jan gaat zijn gangetje met allemaal mooie reizen voor 2012 op de planning en ik ga lekker met mijn klanten en ben wat nieuwe klanten aan het bewerken. Maar even afwachten dus.
We gaan nu eerst verjaardagen vieren, surprises maken en sinterklaas voorbereiden. Goede dagen daar en tot de volgende keer. liefs, groetjes, Marlies, Jan, Anna, Ruth en Jan -
16 November 2011 - 21:59
Annette:
Hoi Anna,
Ook een mooie naam hoor. Leuk om weer van je te horen en zo uitgebreid. Je maakt heel wat mee en wat een bijzonder verhaal van die monnik over reincarnatie. Komt dan inderdaad wel even dichtbij. Ik zat je verhaal net voor te lezen aan Luit en samen hebben we je foto's bekeken, leuke foto's! Hopeijk is het nu de verwarming in huis het weer doet behaaglijker, want van kou wordt je ook chagrijnig. Ik heb het boek van Bettina Vriesekoop bijna uit en ook zij heeft het steeds over de kou in de huizen. Wij zijn toch wel verwend he. Buiten is het hier nu ook echt winter, s'morgens alweer de auto krabben. Ben ook harstikke verkouden en ben niet de enige. Maar we hebben heel veel mooie zonnige dagen gehad en nog steeds is het overdag zonnig. Dat maakt veel goed. Hannah of Anna hou je haaks, maar dat doe je ook. En logisch dat het je soms even niet meezit. Ik vind het harstikke stoer dat mijn nicht dit allemaal onderneemt. Liefs Annette -
17 November 2011 - 11:12
Jacqueline:
Hoi 'Anna',
Wat een lang verhaal en wat heb je inmiddels veel gedaan. En wanneer je veel doet en mensen ontmoet denk je niet zo veel aan Nederland en familie en vrienden. Ik kan me voorstellen dat wanneer je dan alleen bent en je niet lekker voelt, dat allemaal in een keer bovenkomt en je dan heel alleen voelt. Maar we denken veel aan je en we kijken ook alle foto's en lezen je verhalen dus je je bent niet echt alleen hoor! Wel fijn dat je elke keer weer nieuwe mensen ontmoet en die je dan ook gelijk weer uitnodigen om kennis te maken.
Wat een bijzonder verhaal over de reïncarnatie van de monnik. Ik ben benieuwd wat er uit komt als hij de hogere lama om advies heeft gevraagd.
Gek is dat dat jij moet wachten tot een bepaalde datum dat de kachel aangaat terwijl wij zodra we het koud hebben we de thermostaat een graadje hoger zetten. Ik heb trouwens ook mijn
'bont' muts al op gehad.
Heb je trouwens ook een normaal adres zodat we een keer een kaart kunnen sturen ofzo? Lijkt me ook leuk om gewoon post te ontvangen. Ik ben natuurlijk van een wat oudere generatie haha.
Hoewel via internet alles ook wel heel makkelijk is natuurlijk.
Heel veel groeten van ons allemaal en Coda vraagt of je al een soortgenootje van haar hebt gegeten (grapje). -
19 November 2011 - 18:11
Irena:
Beste Hannah,
Ik heb je naam en je huidige locatie van Study Travel doorgekregen.
Ik heb gisteren bevestigd gekregen dat ik 30 janurai aan de opleding kan beginnen... :-)
Heb er onwijs zin in en zeker nu ik jou verhalen lees.... Las ook ergens dat je dacht de enigste student te zijn in de winter... niet dus :-) Ik heb trouwens ook de keuze gemaakt voor een gast gezien hoe is dat?
Groetjes Irena
irenapennock@hotmail.com -
19 November 2011 - 21:32
Marianne Jan:
Lieve [H]ANNA[H]'
Wat een prachtige uitleg van jouw naam.
Toen wij in China waren, hebben ze onze namen in, intekens,
op een stempel gezet met ons dier erbovenop.
Jan is een paard en ik ben een hondje, klopt helemaal want ik ben
gek op honden.
Ik heb trouwens nog steeds de tekening die jij maakte van onze
laatste hond.
Jan zit net op zijn ipad te kijken en meldt dat het in Beijing 3
graden vriest brrrrr, gelukkig dat de verwarming nu brandt.
De hotpot, afgelopen weekend bij mijn broer, was heerlijk en
we hebben echt aan jou gedacht, zelfs met stokjes eten ging
nog steeds goed.
Lieve Hannah, een verdrietige dag weegt niet op tegen alle leuke
dingen die je meemaakt.
Ik vind dat je er fantastisch doorheenslaat,ga zo door!!
Heel veel liefs JaMa.
-
20 November 2011 - 12:44
Joan:
Hallo Hannah,
Jos en ik lezen nog steeds je verhalen hoor! Kan me voorstellen dat je niet altijd zin hebt om te schrijven, maar uiteindelijk is dat aan je verhalen niet merken! Hier is het al een paar dagen mistig en inderdaad de temperatuur daalt. Vrijdag had ik een teamuitje van mijn werk. We zijn naar Amsterdam geweest naar de Boeddhistische tempel op de Zeedijk, daar kregen we een rondleiding. Ik vond dat wel interessant, wan ik wist er weinig van. Er gaat nu door mijn hoofd: Doe goede dingen, denk goede dingen en spreek goede woorden. Volgens de gids is dit de kern van het Boeddhisme. Daarna zijn we aan de overkant gaan eten, bij Dim Sum geloof ik, all you can eat voor 8,50. Dat was erg grappig, maar het eten was niet zo lekker zoals in Soho Londen. In Soho struikelde je bijna over de ally you can eat-eettentjes. Jos en ik waren daar in de herfstvakantie.
Leuk hoor om de foto's te zien!
Groetjes, Joan -
20 November 2011 - 16:18
Ronald En Christel:
Tjonge, dat was een heel verhaal.
Jammer dat het wat stilletjes was in en rond Shanhaiguan. Het lijkt ons wel indrukwekkend.
Vooral Laolongtou bezoeken (met weinig andere bezoekers) is toch wel een ervaring.
Je rolt trouwens wel van het ene contact in het andere, de een gaat en de ander komt. (Eileen, Sabine Elisa...Wouter?) Das best wel leuk.
Overigens een schitterend verhaal over die Boeddhistische monnik.
Helaas heb je geen foto waar je met emmer en de andere schoonmaakspullen over straat liep.
En jij maar vriendelijk lachen naar al die vreemde blikken.
En toen kwam de mindere dag (die koude, altijd lastige maandag) We vinden je al stoer, maar nu nog stoerder dat je ook dit moment verteld hebt.
En zowaar een dag later alweer een nieuwe kennis opgedaan.
We kijken al uit naar het volgende verslag.
Kus uit het erg mistige Ede.
-
25 November 2011 - 13:41
Oma L:
DaMaanda
Er ben ik weerOp mijn manier was ik zo druk, er kwam steeds niets van Maar wat krijg je toch steeds lieve reacties op je verhalen Nou ze zijn ook heel spannend om te lezen Ik zie al weer uit naar het volgende avontuur .
Van je ouders hoorde ik dat je naar een bruiloft ging Ben benieuwd hoe dat was.Het maakt natuurlijk vel verschil of je over China verteld {t} of over Duitsland Ik noem maar een europees land.
Er is in Assen (of all places) tot en met April een expositie over de gouden eeuw in China nl. de Tangdynastie Het schijnt vrij uitgebreid te zijn. leuk om aan je Chinese vrienden te vertellen
Heb je het nu al een beetje warm in je kamer?Er ging iets fout aan het begin van mijn brief zie ik nu ineens maar ik ga rustig verder
Maandag 5 December vier ik weer st niklaas in Amsterdam dus ben ik met gedichten bezig. Het is nog steeds erg miezerig weer hier met veel mist Vroeg donker kaarsjes aan en het is weer gezellie
Voor vandaag stop ik met kwekken en geef je een stevige knuffel. Wat is kussen in het Chinees? Ik zoek het straks even op in mijn Chinees woordenboekje.Dag liefje Tot de volgende ronde Oma.
-
29 November 2011 - 09:04
Margreet:
Hallo lieve Hannah
Wat een verslagen kun jij schrijven prachtig hoor, en al die mooie foto's. Wij hebben vanaf het begin natuurlijk al je verhalen gelezen. Het is heel knap dat jij dit allemaal doet en dat het een dag iets minder met je gaat kan ik ook heel goed begrijpen. Maar volgens ons heb jij het verder goed naar je zin. Ben benieuwd of je al aardig chinees praat. Lijkt mij een moeilijke taal.
Met ons gaat het verder goed. Emma doet het heel goed op de middelbare, haalt hoge cijfers. Daan is met rijlessen begonnen. Wij zijn nu druk met Sinterklaas, surprises en gedichten maken een hoop werk maar wel leuk.
Als ik dit schrijf is het buiten somber en het regent iets.
Ik zou zeggen hou je haaks dat moet wel lukken want jouw verhalen zijn erg leuk.
Lieve groeten uit Ede
Margreet, Frans, Emma, Daan en Pim
-
29 November 2011 - 09:04
Margreet:
Hallo lieve Hannah
Wat een verslagen kun jij schrijven prachtig hoor, en al die mooie foto's. Wij hebben vanaf het begin natuurlijk al je verhalen gelezen. Het is heel knap dat jij dit allemaal doet en dat het een dag iets minder met je gaat kan ik ook heel goed begrijpen. Maar volgens ons heb jij het verder goed naar je zin. Ben benieuwd of je al aardig chinees praat. Lijkt mij een moeilijke taal.
Met ons gaat het verder goed. Emma doet het heel goed op de middelbare, haalt hoge cijfers. Daan is met rijlessen begonnen. Wij zijn nu druk met Sinterklaas, surprises en gedichten maken een hoop werk maar wel leuk.
Als ik dit schrijf is het buiten somber en het regent iets.
Ik zou zeggen hou je haaks dat moet wel lukken want jouw verhalen zijn erg leuk.
Lieve groeten uit Ede
Margreet, Frans, Emma, Daan en Pim
-
03 December 2011 - 19:42
Ronald En Christel:
He,
Volgens ons ben je niet 'stiekem een beetje lui' maar heb je het hartstikke druk.
We zijn toch wel benieuwd wat je de laatste tijd weer hebt uitgespookt.
Het wordt hoogste tijd voor een (korte) update van je avonturen in het verre oosten.
Natuurlijk met een paar fotootjes erbij en een lekker receptje wat we hier kunnen uitproberen.
We denken aan je,
Kus uit Ede
-
04 December 2011 - 21:44
Lieke En Alice:
Ha lieve Hannah,
Eindelijk een berichtje van ons, sorry het heeft even geduurd. Wat een goede berichten allemaal,
het is geweldig wat je zoal meemaakt en leuk om te lezen. Wat een verhaal over die monnik! Je hebt een gezellige manier van vertellen en ook erg informatief. We lezen dus graag je boeiende reisverslag en denken heel veel aan je. Regelmatig staat er in krant of tijdschrift wel nieuws vanuit China en denken we natuurlijk meteen aan jou. Je moet toch wel een heel evenwichtige tante zijn om in je eentje dit spannende avontuur aan te gaan. Super Knap hoor!!! Gelukkig heb je aardige en ondernemende gastouders en leer je veel nieuwe mensen kennen zo te zien en horen.
Hier is het een beetje kwakkelen met de gezondheid. Ik heb al meer dan een week griep en Lieke is al vanaf april met regelmaat heel moe en misselijk.(Ook de reden waarom ze niet op je afscheidsfeestje was). Uit bloedonderzoek is onlangs gebleken dat ze de ziekte van Pfeiffer gehad moet hebben waarvan dit hoogstwaarschijnlijk de nasleep van is. Dat betekent natuurlijk voor Lieke de nodige aanpassingen en veel strepen door haar drukke agenda. Helaas. Ze moet proberen zo goed mogelijk haar rust te nemen natuurlijk heel goed te eten. Smaakt het jou allemaal goed????
Deze zomer waren wij zoals je misschien weet in Vancouver en liepen daar ook door China town.
Getver, wat we daar toch allemaal tegen kwamen.............. Maar we hebben er ook heerlijk gegeten. En ik moet zeggen dat Dirk ook altijd erg enthousiast is over het Chinese eten als hij daar is geweest.
Morgen is het alweer 5 december. We vieren het wel, alleen dit jaar zonder surprises, natuurlijk wel met gedichten voor iedereen. En zoals gewoonlijk moet er nog op het laatste moment vanalles gebeuren. Krijg jij er nog wat van mee?
Vorige week was ik met je moeder en Annemarie een dagje naar Amsterdam waar we wat hebben rondgezworven in en om de Haarlemmerstraat. Heel gezellig allemaal. Ik was nog nooit in die buurt geweest maar mijn buurvrouw schildert en had wat werk van haar tentoongesteld in de winkel Sukha. We hebben lekker rondgedoold in de Jordaan.
Nou Hannah dit was even wat nieuws uit het Vreeswijkse, heb een fijne tijd en veel plezier met je moeder en Annet! Dat schiet ook al lekker op!!!!!!
Liefs en groeten ook van Dirk en Guido,
Lieke en Alice -
08 December 2011 - 17:03
Oma L:
L
Lieve Hannah(ik hou het bij je eigen naam )
Voordat je weer van plan bent om te schrijven stuur ik je nog een kort briefje.
Ik begrijp dat je het best erg druk hebt met je Chinese studie.
En je vorige reisverslag was zeer uitgebreid Dat heb ik heel vaak gelezen.
Ik zit nu met een wijntje en een stukje kaas jou te schrijven.
Het is nu bijna zes uur in de avond en ik hoop dat jij nu op een oor ligt.
Wij hebben maandag j.l. St niklaas gevierd Het was heel gezellig maar we misten je wel
Het was niet hetzelfde als anders Wij hebben ook geen spelletjes gedaan .,Maar die Elisabeth
kan toch zo goed gedichten maken.Wij hadden allemaal leuke kadoos..
Eerste Kerstdag zijn we bij Ronald en Christel .En Dan............De volgende dag komt Mama
met Annet Dat is al heel gauw toch?"?Je zult wel weer lekker eten vanavond
Nou,, ik eet spruitjes.Hebben ze die in Peking?Heel veel liefs van Oma En een knuffel.
Kus Oma Luus uit een zeer stormachtig Ede. -
09 December 2011 - 15:08
Annette Rijsemus:
Hoi Hannah,
Hoe is het met jou? Zo te zien is het koud bij jou, maar wel zonnig. Hier waait het erg. Zou gisteren gaan tennissen buiten maar dat was niet te doen ivm de harde wind. Gaat het goed met de chinese les? Ik heb maar 1 uur Italiaans per week en denk dat het veel harder gaat als je in het land zelf woont en elke dag les hebt. En jij bent nog jong, dan neem je het beter op en onthoudt ook beter.
Ik kan nu de weken gaan aftellen. Mijn visum is ook binnen. Nu nog een leuk hotel. Ellen en Frank hebben een paar hotels uitgezocht, die zal ik morgen op internet eens bekijken. Zal best gaan lukken. Ik kijk er naar uit en jij neem ik aan ook. Vooral omdat jij je moeder weer even vast te houden. Leuk vooruitzicht voor ons allen. Hannah, lieve groetjes van mij,
Annette -
12 December 2011 - 11:39
Frank:
Je laatste verhaal staat er verdorie alweer bijna een maand op! Het is net of je niets meemaakt. ben je blij met je nieuwe winterjas? Missen ze je indie winkel niet als vaste bezoeker?
Veel plezier lieverd. XXXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
