Chinese dwergen zijn kleiner dan Nederlandse
Door: HannahinBeijing
Blijf op de hoogte en volg Hannah
18 December 2011 | China, Beijing
Lieve allemaal,
Allereerst mijn oprechte excuses voor de tijd die ik heb genomen (een maand) voordat ik aan dit schrijfsel begon. Ik leef nog, en alles gaat goed, voor degenen die zich ongerust maakten. Het was toch vooral een combinatie van luiheid, huiswerk en alle leuke dingen die ik te doen heb hier in Beijing.
Sinds mijn vorige blog is er heel veel veranderd. Ik woon nog in hetzelfde huis, maar nu met Julia’s ouders. Ze zijn vanuit het koude farmhouse in de suburb hierheen gekomen om te overwinteren. Julia en James zijn naar een ander appartement aan de andere kant van de stad verhuisd. Mijn ‘hostgrandparents’ zijn super leuk en lief. Ze spreken enkel een paar woordjes engels, wat natuurlijk een perfecte kans is om mijn chinees te oefenen. Het blijft moeilijk om te communiceren, en voor buitenstaanders is het waarschijnlijk hilarisch om naar te luisteren, want onze gesprekken zijn in een soort langzaam peuter chinees, maar het gaat steeds beter, en ik kan nu kleine gesprekjes chinees voeren over bijvoorbeeld waar ik naar toe ga, wat ik heb gedaan en het weer. Ook leren ze me tijdens elke maaltijd hoe alles wat we eten heet, en hoe goed het voor de ying-yang en de gezondheid is.
Mijn Chinese lessen zijn nog steeds leuk, ik heb nu om de week les van Jerry en Eileen. Jerry behandelt de nieuwe hoofdstukken met woorden en grammatica, en Eileen leert me dan de karakters en herhaalt alles. Het was weer even wennen om les van Jerry te krijgen, omdat hij vanaf het moment dat ik hem ’s ochtends zie razendsnel chinees begint te praten, en ik me dus vanaf dat moment 3 uur lang keihard moet concentreren (ook al vertaalt hij de belangrijkste dingen natuurlijk wel). Het eerste deel van de les vertellen we elkaar uitgebreid in het chinees wat we de dag ervoor hebben gedaan, en mag ik over alle onderwerpen praten die ik wil, en Jerry vertelt me dan de woorden die ik niet ken. Zo heeft hij me al allerlei woorden die met muziek en film te maken hebben geleerd.
Julia vertelde me laatst dat ze een nieuwe plek voor de school had gevonden en dat we waarschijnlijk begin januari zouden verhuizen. Maar, zoals Julia altijd vol met verrassingen zit, zijn we, surprise surprise, afgelopen woensdag spontaan verhuisd naar een nieuw gebouw. Om daar te komen moet ik eerst een stuk in een verschrikkelijk volle metro waar ik me letterlijk in moet persen en moet zorgen dat ik niet tussen de deur kom (dat heb ik al een paar keer zien gebeuren met chinezen, er ging vandaag zelfs een meisje vol op haar gezicht toen de deuren open gingen). Na een paar haltes in die metro moet ik nog 10 minuten met een zogenaamde highspeed bus. Die gaat niet zo soepel en vloeiend als de highspeed treinen, maar crosst vooral luid toeterend door het verkeer.
De school is even wennen, twee verdiepingen, dus ik hoef gelukkig niet meer op de lift te wachten( van de week bleven we zelfs steken op de 11e verdieping), het is een voormalig kinderdagverblijf van fabriekswerkers, maar nu worden alle kamers verhuurd. Zoals op de foto’s te zien is zijn de muren spierwit geverfd, staan er nieuwe meubels in, en loop je op een kale betonnen vloer. Voor de wc moet je naar een soort public toilet binnen het gebouw om met je koude billen boven een hurktoilet te zitten. Zonder deuren natuurlijk. Ook hebben we een grote ruimte met wel 10 bureau’s, voor in totaal zo’n 4 staffleden en één student (waar in januari verandering in komt!). In het midden van het gebouw ligt een soort courtyard met een vijver en beelden, wat heel mooi zal zijn als het weer weer wat warmer wordt.
Het is hier nu echt winter, het heeft twee keer een beetje gesneeuwd, en afgelopen vrijdag was de koudste dag tot nu, met -7 ’s ochtends. Gelukkig heb ik vorige week eindelijk een hele fijne winterjas gekocht. Het is een vintage leren jas, die helemaal gevoerd is met schaap. Ik vond hem wat aan de dure kant, 1000 yuan, maar nu heb ik wel een hele unieke, en vooral hele warme jas. James vroeg al weken elke dag wanneer ik nou een winterjas zou kopen, omdat ik me volgens hem veel te koud aankleedde, en elke dag dwong hij me ongeveer dwong drie jassen van Julia over elkaar aan te trekken, dus ik was heel benieuwd naar zijn reactie. Toen ze vorige week kwamen eten en ik over de jas vertelde vond hij het eerst veel te duur (iedereen vraagt als eerste wat je voor iets betaald hebt), maar toen ik hem na het eten de jas liet zien was hij ontzettend enthousiast. Het schijnt zelfs dat deze jas jaren geleden heel erg populair was in Beijing, maar ook heel erg duur, zo’n 6000 yuan (zo’n 700 euro). Goeie koop dus denk ik.
Mijn visum is inmiddels verlengd tot 6 maart, en dan moet ik weer opnieuw naar het bureau papieren invullen etc., gelukkig heb ik nu wel drie hele mooie chinese pasfoto’s voor de volgende keren. Ik kan niet wachten totdat mama en Annette over anderhalve week komen. Ik heb zelfs twee weken vrij van school gekregen! We gaan de eerste vijf dagen samen in een hotel, en daarna verhuis ik weer terug naar mijn eigen kamer. Ik wil ze heel graag de stad, die ik steeds beter leer kennen, laten zien, en natuurlijk laten zien hoe het met mijn chinees gaat. Het is nog steeds lastig om zomaar een gesprek met iemand te hebben, want als ik niet de antwoorden die ik had verwacht op mijn (ingestudeerde) vragen krijgt sta ik toch even met mijn mond vol tanden. Ik heb uitgevonden dat een goed moment om te oefenen ’s avonds in de taxi naar huis is. Als ik de chauffeur in het chinees heb verteld waar ik naar toe moet, willen ze graag even een praatje maken, altijd hetzelfde, waar ik vandaan kom, wat ik hier doe en of ik het leuk vind, maar het is echt heel goed voor de luister- en spreekvaardigheid. Een paar weken geleden zat ik ’s nachts wat slaperig naar buiten te kijken in de taxi, toen er plots op de chinese radio nederlands werd gesproken! Ik was helemaal in de war omdat ik ineens alles kon verstaan, wat normaal gesproken een paar woorden is. Het bleek een reclame voor de film Nova Zembla te zijn, maar ik heb nog niet uitgevonden of die hier nou wordt vertoond of niet.
De vorige keer vertelde ik over een Nederlands meisje dat me aansprak bij Starbucks. Inmiddels zijn we wat beter bevriend en spreken af en toe af. Ze heet Marieke (voor de mensen hier Neng Neng), is geboren in Thailand, wat af en toe wat problemen met zich mee brengt omdat mensen denken dat ze chinees is en chinees tegen haar beginnen te praten, en ze is au pair. Ze heeft me ook voorgesteld aan andere au pairs van haar bedrijf, waarmee we af en toe op zaterdag afspreken om uit te gaan. Ik heb nog een Amerikaan ontmoet waar ik een paar keer wat mee ben wezen drinken, maar die is nu op vakantie. En Julia heeft mijn telefoonnummer aan een jonge Chinese muzikant gegeven, omdat hij graag engels wilt oefenen, en zo kan ik ook mijn chinees oefenen. Volgende week gaan we samen wat drinken, en hij neemt me misschien mee naar een underground rockconcert, wat helaas niet zo handig is voor het engels oefenen. Ook heeft Julia me gevraagd om vrienden van haar eens per week engels les te geven, maar daar twijfel ik nog een beetje over. Het is weliswaar tegen betaling, maar ik vind het nogal spannend en twijfel of ik drie volwassen mannen die amper engels spreken les kan geven.
Ik heb net even met papa, Elisabeth en Mathilde gesproken, die bij opa en oma (de echte, in Ede) vroege kerst aan het vieren zijn met de hele familie. Het is raar om er voor het eerst niet bij te zijn, net als bij Sinterklaas dit jaar. Een grote verrassing was dat toen ik de ochtend van 5 december mijn email bekeek ik een prachtig mooi gedicht had van papa en mama sint, met daarbij alle gedichten die dit jaar geschreven zijn, zo had ik toch nog een klein beetje Sinterklaas hier.
Ten slotte wil ik iedereen nog even heel erg bedanken voor alle lieve reacties en berichten die ik via waarbenjij.nu en papa en mama krijg. Het is heel fijn om, ondanks dat ik hier al een tijdje zit, af en toe een bemoedigend berichtje en verhalen over thuis te horen. En stiekem wil ik Jan en Marianne in het bijzonder even bedanken, omdat jullie sinds het feest zoveel interesse in de reis hebben en zulke mooie reacties achterlaten. Ik ben ook heel benieuwd hoe de tekening van Pummel eruit ziet!
Heel veel liefs, Hannah
Allereerst mijn oprechte excuses voor de tijd die ik heb genomen (een maand) voordat ik aan dit schrijfsel begon. Ik leef nog, en alles gaat goed, voor degenen die zich ongerust maakten. Het was toch vooral een combinatie van luiheid, huiswerk en alle leuke dingen die ik te doen heb hier in Beijing.
Sinds mijn vorige blog is er heel veel veranderd. Ik woon nog in hetzelfde huis, maar nu met Julia’s ouders. Ze zijn vanuit het koude farmhouse in de suburb hierheen gekomen om te overwinteren. Julia en James zijn naar een ander appartement aan de andere kant van de stad verhuisd. Mijn ‘hostgrandparents’ zijn super leuk en lief. Ze spreken enkel een paar woordjes engels, wat natuurlijk een perfecte kans is om mijn chinees te oefenen. Het blijft moeilijk om te communiceren, en voor buitenstaanders is het waarschijnlijk hilarisch om naar te luisteren, want onze gesprekken zijn in een soort langzaam peuter chinees, maar het gaat steeds beter, en ik kan nu kleine gesprekjes chinees voeren over bijvoorbeeld waar ik naar toe ga, wat ik heb gedaan en het weer. Ook leren ze me tijdens elke maaltijd hoe alles wat we eten heet, en hoe goed het voor de ying-yang en de gezondheid is.
Mijn Chinese lessen zijn nog steeds leuk, ik heb nu om de week les van Jerry en Eileen. Jerry behandelt de nieuwe hoofdstukken met woorden en grammatica, en Eileen leert me dan de karakters en herhaalt alles. Het was weer even wennen om les van Jerry te krijgen, omdat hij vanaf het moment dat ik hem ’s ochtends zie razendsnel chinees begint te praten, en ik me dus vanaf dat moment 3 uur lang keihard moet concentreren (ook al vertaalt hij de belangrijkste dingen natuurlijk wel). Het eerste deel van de les vertellen we elkaar uitgebreid in het chinees wat we de dag ervoor hebben gedaan, en mag ik over alle onderwerpen praten die ik wil, en Jerry vertelt me dan de woorden die ik niet ken. Zo heeft hij me al allerlei woorden die met muziek en film te maken hebben geleerd.
Julia vertelde me laatst dat ze een nieuwe plek voor de school had gevonden en dat we waarschijnlijk begin januari zouden verhuizen. Maar, zoals Julia altijd vol met verrassingen zit, zijn we, surprise surprise, afgelopen woensdag spontaan verhuisd naar een nieuw gebouw. Om daar te komen moet ik eerst een stuk in een verschrikkelijk volle metro waar ik me letterlijk in moet persen en moet zorgen dat ik niet tussen de deur kom (dat heb ik al een paar keer zien gebeuren met chinezen, er ging vandaag zelfs een meisje vol op haar gezicht toen de deuren open gingen). Na een paar haltes in die metro moet ik nog 10 minuten met een zogenaamde highspeed bus. Die gaat niet zo soepel en vloeiend als de highspeed treinen, maar crosst vooral luid toeterend door het verkeer.
De school is even wennen, twee verdiepingen, dus ik hoef gelukkig niet meer op de lift te wachten( van de week bleven we zelfs steken op de 11e verdieping), het is een voormalig kinderdagverblijf van fabriekswerkers, maar nu worden alle kamers verhuurd. Zoals op de foto’s te zien is zijn de muren spierwit geverfd, staan er nieuwe meubels in, en loop je op een kale betonnen vloer. Voor de wc moet je naar een soort public toilet binnen het gebouw om met je koude billen boven een hurktoilet te zitten. Zonder deuren natuurlijk. Ook hebben we een grote ruimte met wel 10 bureau’s, voor in totaal zo’n 4 staffleden en één student (waar in januari verandering in komt!). In het midden van het gebouw ligt een soort courtyard met een vijver en beelden, wat heel mooi zal zijn als het weer weer wat warmer wordt.
Het is hier nu echt winter, het heeft twee keer een beetje gesneeuwd, en afgelopen vrijdag was de koudste dag tot nu, met -7 ’s ochtends. Gelukkig heb ik vorige week eindelijk een hele fijne winterjas gekocht. Het is een vintage leren jas, die helemaal gevoerd is met schaap. Ik vond hem wat aan de dure kant, 1000 yuan, maar nu heb ik wel een hele unieke, en vooral hele warme jas. James vroeg al weken elke dag wanneer ik nou een winterjas zou kopen, omdat ik me volgens hem veel te koud aankleedde, en elke dag dwong hij me ongeveer dwong drie jassen van Julia over elkaar aan te trekken, dus ik was heel benieuwd naar zijn reactie. Toen ze vorige week kwamen eten en ik over de jas vertelde vond hij het eerst veel te duur (iedereen vraagt als eerste wat je voor iets betaald hebt), maar toen ik hem na het eten de jas liet zien was hij ontzettend enthousiast. Het schijnt zelfs dat deze jas jaren geleden heel erg populair was in Beijing, maar ook heel erg duur, zo’n 6000 yuan (zo’n 700 euro). Goeie koop dus denk ik.
Mijn visum is inmiddels verlengd tot 6 maart, en dan moet ik weer opnieuw naar het bureau papieren invullen etc., gelukkig heb ik nu wel drie hele mooie chinese pasfoto’s voor de volgende keren. Ik kan niet wachten totdat mama en Annette over anderhalve week komen. Ik heb zelfs twee weken vrij van school gekregen! We gaan de eerste vijf dagen samen in een hotel, en daarna verhuis ik weer terug naar mijn eigen kamer. Ik wil ze heel graag de stad, die ik steeds beter leer kennen, laten zien, en natuurlijk laten zien hoe het met mijn chinees gaat. Het is nog steeds lastig om zomaar een gesprek met iemand te hebben, want als ik niet de antwoorden die ik had verwacht op mijn (ingestudeerde) vragen krijgt sta ik toch even met mijn mond vol tanden. Ik heb uitgevonden dat een goed moment om te oefenen ’s avonds in de taxi naar huis is. Als ik de chauffeur in het chinees heb verteld waar ik naar toe moet, willen ze graag even een praatje maken, altijd hetzelfde, waar ik vandaan kom, wat ik hier doe en of ik het leuk vind, maar het is echt heel goed voor de luister- en spreekvaardigheid. Een paar weken geleden zat ik ’s nachts wat slaperig naar buiten te kijken in de taxi, toen er plots op de chinese radio nederlands werd gesproken! Ik was helemaal in de war omdat ik ineens alles kon verstaan, wat normaal gesproken een paar woorden is. Het bleek een reclame voor de film Nova Zembla te zijn, maar ik heb nog niet uitgevonden of die hier nou wordt vertoond of niet.
De vorige keer vertelde ik over een Nederlands meisje dat me aansprak bij Starbucks. Inmiddels zijn we wat beter bevriend en spreken af en toe af. Ze heet Marieke (voor de mensen hier Neng Neng), is geboren in Thailand, wat af en toe wat problemen met zich mee brengt omdat mensen denken dat ze chinees is en chinees tegen haar beginnen te praten, en ze is au pair. Ze heeft me ook voorgesteld aan andere au pairs van haar bedrijf, waarmee we af en toe op zaterdag afspreken om uit te gaan. Ik heb nog een Amerikaan ontmoet waar ik een paar keer wat mee ben wezen drinken, maar die is nu op vakantie. En Julia heeft mijn telefoonnummer aan een jonge Chinese muzikant gegeven, omdat hij graag engels wilt oefenen, en zo kan ik ook mijn chinees oefenen. Volgende week gaan we samen wat drinken, en hij neemt me misschien mee naar een underground rockconcert, wat helaas niet zo handig is voor het engels oefenen. Ook heeft Julia me gevraagd om vrienden van haar eens per week engels les te geven, maar daar twijfel ik nog een beetje over. Het is weliswaar tegen betaling, maar ik vind het nogal spannend en twijfel of ik drie volwassen mannen die amper engels spreken les kan geven.
Ik heb net even met papa, Elisabeth en Mathilde gesproken, die bij opa en oma (de echte, in Ede) vroege kerst aan het vieren zijn met de hele familie. Het is raar om er voor het eerst niet bij te zijn, net als bij Sinterklaas dit jaar. Een grote verrassing was dat toen ik de ochtend van 5 december mijn email bekeek ik een prachtig mooi gedicht had van papa en mama sint, met daarbij alle gedichten die dit jaar geschreven zijn, zo had ik toch nog een klein beetje Sinterklaas hier.
Ten slotte wil ik iedereen nog even heel erg bedanken voor alle lieve reacties en berichten die ik via waarbenjij.nu en papa en mama krijg. Het is heel fijn om, ondanks dat ik hier al een tijdje zit, af en toe een bemoedigend berichtje en verhalen over thuis te horen. En stiekem wil ik Jan en Marianne in het bijzonder even bedanken, omdat jullie sinds het feest zoveel interesse in de reis hebben en zulke mooie reacties achterlaten. Ik ben ook heel benieuwd hoe de tekening van Pummel eruit ziet!
Heel veel liefs, Hannah
-
18 December 2011 - 18:20
Ralph En Berthe:
eindelijk!!! Dacht echt dat je verdwaald was.... Goed om te horen dat je gewoon druk bent met huiswerk en leuke dingen... die luiheid vergeven we je wel!!! We zijn echt zo supertrots op je, dat je dit gewoon durft te doen!! Stiekem ook wel een beetje jaloers hoor... We hebben laatst bij de chinees gegeten, wokken, en dat hoor je die koks praten, en dat kan jij straks allemaal verstaan!!! Geniet ervan, hele dikke knuffels uit Amsterdam, en hele dikke zoenen van ons en natuurlijk Jennifer, Julia en Benjamin.. Die missen je ook hoor!! XXX -
18 December 2011 - 22:40
Josephine:
Dag lieve Hannah,
Wat fijn om eindelijk weer je avonturen te kunnen lezen. Vooral de titel vind ik erg leuk. En om de foto's te zien! Je "opa en oma" zien er echt heel schattig uit en hebben erg mooie pyjama's. Ik heb erg kunnen lachen om het meisje dat uit de metro viel, je kent me, en ik kreeg natuurlijk meteen een flashback naar die leuke dag toen jij uitgleed op de vloer van de mannenwc.. Dat waren nog eens tijden. Veel plezier op de koude billen school vandaag!
xxxxxx -
19 December 2011 - 12:07
Frank:
Wat een coole jas lieverd. Maar is dat met een open kraag niet wat té "cool" aan de borst? heb je ook een muts? ja laat mij nou ook eens een keer zeuren over warm aankleden.
Mamma en Annet weten van gekkigheid niet wat ze allemaal voor warms moeten meenemen volgnede week. welke jas, mutsen, enzovoort.
Hoeveel langer ben je nu onderweg naar school? Ga je die kerels ook daar Engelse les geven? gewoon doen joh. Jij kan toch alles, en dan verdien je er ook nog iets extra's mee. Goed voor je ervaring en je portemonnaie.
Ik spreek je van de week nog wel een keer, doe Oma en Opa de groeten van me. dat lijken me hele lieve mensen.
Tot gauw weer. Liefs, XXXXX
P.S. vasthouden nou he, ik bedoel het schrijven. je maakt te veel mee om ons zo lang te laten wachten op een volgend geschreven bericht. -
19 December 2011 - 15:32
Marianne Jan:
Lieve Hannah.
Wat zie je er fantastisch uit in je nieuwe jas en laat je
vader maar zeuren hoor, als je het koud krijgt doe je
vanzelf wel een dasje om.
Je was benieuwd naar de tekening van Pummel, wel ik heb
hem opgezocht, hij is uit 1995 weet je nog hoe je toen
tekende( lol ).
Jan gaat het kunstwerk naar je toesturen.
Je nieuwe opa en oma zien er heel gezellig uit( hoe zeg je
opa en oma in het chinees ? ).
Ik moest erg lachen om je wc verhaal want ik moest in China
een keer, toen ik de gieterpoep had, ook op zo,n plasgeul
neusje kontje!!!
Wat gezellig dat mam en tante komen, we wensen jullie dan
ook heel veel plezier samen, geniet ervan
Liefs JaMa.
-
21 December 2011 - 18:53
Ronald En Christel:
Nederlandse reuzen zijn groter dan Chinese???
Gelukkig weer een verslag. We werden wel een beetje ongerust.
Ze is vast de (ijs)bloemetjes buiten zetten. Maar nee hoor, het leren gaat ook gewoon door.
Petje af. We zullen wel iets gemist hebben. waar is Tom gebleven? Arme Jerry.
In de gave jas zie je er echt als een toppertje uit! Daar zullen nog de nodige jaloerse blikken op volgen. Leuk dat je steeds meer contacten krijgt, zoals Neng neng, een Amerikaan een Chinese muzikant enzo. En dat allemaal om beter Chinees te leren.... en de keel te smeren met een drankje. De eenzaamheid is gelukkig ver te zoeken.
Heb je al gehoord wie of wat voor studenten er in januari gaan komen? Of blijft dat ook voor jou een verrassing?
Krijg je het nog drukker: Gids, tolk, helpen bij de lessen en huiswerk en het openbaar vervoer......
En dan ook nog in een 'nieuwe' school.
Als je nog wat tijd over hebt dan kun je misschien het 'gras' in de tuin van de school gaan maaien. haha.
Bikkel, veel plezier met mam en Annette en fijne feestdagen.
Groetjes uit het grijze Ede.
XXX
PS: Pas op met Chinees vuurwerk
-
22 December 2011 - 13:00
Oma L:
Lieve Hannah,
Wat fijn om weer iets van je te horen. Wij zijn ook zo vreselijk benieuwd hoe jij je daar bezig houdt.
Je ziet er schattig uit in je nieuwe jas en hij lijkt me lekker warm.Het is wel erg koud al in Beying zoals je schrijft Wel -7 in de morgen Ik zou ook wel iets vorst willen hebben want iedereen is het miezerige weer nu wel zat Weet je nog verleden jaar met de Kerst door de sneeuw wandelen door de duinen van Bergen naar Egmond Leuk was dat Ik denk er nog vaak aan
Nog een paar dagen en dan komen Mama en Annet Wat leuk dat jullie eerst samen in een hotel zijn.Je hebt veel te vertellen en laten zien Toch anders dan skypen.
Mooie fotoos heb je gestuurd En wat zijn die karakters moeilijk Je moet echt wel kunstzinnig zijn om dat onder de knie te krijgen Ik denk ook niet dat iedere Chinees dit kan.
Is China met name Beying ook versierd nu met kerstbomen en verlichting?Turkije is zo islamitisch maar op iedere hoek en plein en in de hotels knalt de verlichting je tegemoet en grote kerstbomen .Heb je kaarsen aan nu voor een sfeertje? Trouwens wat lief dat James zo bezorgd was of je wel een warme jas hebt.Dat geeft hier op het thuisfront ook een goed gevoel dat in het verre China mensen goed voor je zijn En ook je Chinese (grootouders)
Hier met mij gaat alles goed Ik zwem nu iedere week Dat is echt heerlijkGoed voor de botten en spieren die toch soms een beetje protesteren.
Gisteren heb ik op T.V. een rechtstreeks verslag gezien van de russische raketlancering met aan boord de Nederlands Astronaut Andre Kuipers Ik vond het erg indrukwekkend Kijk je weleens T.V?
En welke muziek hoor je daar? Je hebt denk ik je eigen muziek bij je
Ik ga nu weer stoppen Zondag (kerst) zie ik je ouders nog bij Ron en Chris Dan zullen je oortjes wel rood uislaan.Het duurde wel erg lang voordat je laatste verslag verscheen maar als ik lees hoeveel mensen je weer ontmoet hebt en al die karakters leren ,Trouwens een leuke foto van de karakters en een keurige strakke school Ik dacht toen het zo lang duurde met je brief dat je de hele muur aan het aflopen was By the way Het lijkt me wel wat om die Engelse les te geven (als) je tijd hebtNou kind ik stop nu echt en o ja wees voorzichtig met die volle metro ei ik probeer die speedbus te volgen Wat is Amsterdam eigenlijk een dorp he`?.
LIeve Kerstgroetenvan mij en natuurlijk een heel fijn oudejaarsavond met veel vuurwerk en ookeen heel goed begin van 2012 Knuffel Oma L -
23 December 2011 - 09:44
Roos:
Hee hannah!
Ik geloof dat je het erg naar je zin hebt daar, leuk!
Veel plezier met ellen en annette straks, geniet ervan
Liefs Roos -
23 December 2011 - 16:40
Annette:
Hoi Hannah,
Leuk dat je weer een heel verhaal hebt geschreven. Nog 3 nachtjes en dan kan je het me ook persoonlijk vertellen. Het schiet nu wel heel erg op he. Vandaag laatste boodschappen gedaan en de was etc. Luit zal het daarna 2 weken zonder mij moeten stellen. Ik hoef pas 11 januari weer te beginnen met werken en ik heb vanaf vandaag vrij. Morgen nog een paar uurtjes bij Frans werken in de viswinkel, zondag eten in het pomphuis met de ouders van Luit. Hoef dus niet veel te doen met Kerstmis, behalve nadenken wat ik allemaal mee moet nemen en de koffer pakken. Ik heb een nieuwe jas gekocht, een warme, want al die berichten over de temperatuur daar... Ellen ging vandaag ook nog een nieuwe jas kopen. Het is overal al uitverkoop dus dat scheelt ook. Nu Hannah tot heel gauw, liefs Annette -
24 December 2011 - 18:19
Oma L.:
Hoi Liefje
Nog twee nachtjes slapen Spannend hè?Veel plezier Kerstkus van Oma.
XXXXXXXXXXX....O ik heb net op T V een uizending gezien van de dansgroep Riverdance vanuit Beying
Ken je die dansgroep? Heel Bizonder!!.Doeig. -
25 December 2011 - 12:52
Muus:
Ha lieve Hannah,
Prettige kerst! Zijn je moeder en Annette er al? Wel zo gezellig met kerst. Zo niet, dan kan ik je nog wel een nummer van Andre Hazes ('Met kerst ben ik alleen') aanraden, om je door de dag te slepen. Maar ik denk dat je je wel vermaakt, eventueel met opa en oma :).
Erg leuk weer eens wat te lezen. Het heeft even geduurd, maar dan heb je ook weer wat. De foto's zijn daarnaast ook erg leuk. Je ziet er goed en bovendien warm uit in je nieuwe jas. Nova Zembla al gezien?
Ben alweer benieuwd naar je volgende stukje, maar tot die tijd: veel plezier met de kerst en het gezelschap en alvast een goede jaarwisseling gewenst :)!
Liefs -
26 December 2011 - 22:45
Luit:
Hallo Hannah,
Al ruim twee maanden aan de andere kant van de wereld. Zo te lezen bevalt 't je goed daar. Mooie verhalen; 'k hoop dat er nog vele zullen volgen.
Vanmiddag samen met je vader en Elisabeth naar Schiphol geweest. We hebben je moeder en Annette uitgezwaaid. En als ik de site van de luchtvaartmaatschappij moet geloven, dan zullen eerder in Beijing zijn dan verwacht. Met nog minder dan drie uur te vliegen liggen ze bijna een half uur voor op schema!
Groetjes,
Luit -
31 December 2011 - 16:22
Luit:
Hallo Hannah,
Als ik me niet vergis loop je nu zeven uur voor op Nederland. Wil je daarom nu (iets over vijf Nederlandse tijd) al een voorspoedig 2012 wensen. Wens je nog veel plezier in China.
Groetjes,
Luit -
01 Januari 2012 - 14:13
Margreet:
Lieve Hannah,
Allereerst de beste wensen voor 2012 en nog heel veel geluk en een fijne tijd in China.
Wat fijn dat je moeder en Annet er zijn, geniet er vooral van. Van Luit hebben wij al het een en ander gehoord op de verjaardag van Pim.
Doe je moeder en Annet de groeten.
Groetjes van Emma, Daan, Pim, Frans & Margreet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
